Glista psia i kocia

Skażona gleba, spożycie skażonego pokarmu, czy kontakt z chorymi zwierzętami i ich odchodami to tylko niektóre ze źródeł zakażenia glistą zwierzęcą. Bardzo powszechne jest zanieczyszczenie środowiska jajami toksokary. Według badań środowiskowych, prowadzonych w naszym kraju, w badanym materiale, którym był piasek z podwórek, plaż i parków stwierdzono obecność 10-50% jaj pasożyta. Łatwo się więc domyślić, że na zakażenie narażone są szczególnie dzieci bawiące się w piaskownicach ze zwierzętami. Istotną rolę odgrywa tutaj higiena, a raczej jej brak. Larwy o średniej długości ok. 0,4 mm wykluwają się w dwunastnicy. Następnie przedostają się do krwi przez ściany jelita. Dostają się do narządów organizmu i tam się zagnieżdżają. Tym samym przyczyniają się do powstawania stanów zapalnych i niszczenia zainfekowanych tkanek.

Poprzez dalsze rozprzestrzenianie larw po organizmie dochodzi do inwazji do tkanki płucnej, gałki ocznej, ośrodkowego układu nerwowego. Choroba występuje w czterech postaciach. Gdy larwy znajdują się w narządach wewnętrznych wtedy mamy do czynienia z toksokarozą trzewną. Larwy, które zagnieżdżają się w mózgu powodują toksokarozę mózgową, w oku – toksokarozę oczną. Znana jest również toksokaroza utajona i występuje ona wtedy, gdy choroba przebiega bezobjawowo.

Larwy nawet przez kilka lat mogą pozostać żywe w organizmie.